Do Europy herbata dotarła 2 drogami – do zachodniej Europy od ok. 1610 r. przez tereny obecnej Indonezji sprowadzali herbaciane liście chińskiego krzewu te, ang. tea, niem. der Tee – Holendrzy. Do Rosji natomiast przez stepy Mongolii i południową Syberię kupiec Storkow w 1618 r. przywiózł liście, zwane przez pekińskich mandarynów czha, stąd rosyjski czaj.

Dzieje herbaty są nierozerwalnie związane z historią społecznego i kulturalnego rozwoju wielu krajów. W wielu państwach stanowi nie tylko codzienny napój, ale ceremoniał związany z parzeniem i podawaniem herbaty jest znaczącym elementem kultury.

Anglicy mają five’o’clock, istota rosyjskiego rytuału przyrządzania herbaty tkwi w samowarze, a celem japońskiej ceremonii herbacianej z kolei jest wyciszenie i odczucie harmonii.